Grupa Azoty o strategii utrzymania technicznego w kontekście bezpieczeństwa technicznego i efektywności produkcji
Strategia zwykle kojarzyła się w firmach przemysłowych (procesowych), w tym firmach chemicznych, ze strategią rozwoju, strategią handlową, finansową, a także operacyjną, jednak opisaną dość ogólnie, gdyż uważano, że procesy eksploatacji majątku produkcyjnego są dobrze opisane w procedurach, instrukcjach technologicznych, instrukcjach stanowiskowych i na tym polu nie widać dużych szans na znaczące oszczędności lub poprawę bezpieczeństwa technicznego.
O strategii utrzymania technicznego w takim ujęciu, jak ją rozumiemy dzisiaj, zaczęto mówić stosunkowo niedawno. Definicje którymi się obecnie posługujemy to m. in. to nowa norma europejska wprowadzona do stosowania w Polsce w ubiegłym roku (PN-EN 13306, PN-EN ISO 14224)
Aby utrzymać się na rynku i konkurować z innymi firmami z branży musimy sięgnąć po rezerwy, które możemy uzyskać, wykonując analizy ryzyk techniczno-technologicznych, poszukać rezerw w działaniach efektywnościowych lub szukać synergii wchodząc w fuzje z firmami ze swojego otoczenia biznesowego.
ZOBACZ prezentację Wiesława Lacha podczas konferencji Remonty i Utrzymanie Ruchu w Przemyśle Chemicznym
