Partner serwisu
Tylko u nas
19 maja 2015

Prawo do emisji

Kategoria: Ochrona środowiska


Ustawa ta w zakresie definicji instalacji odsyła do Prawa ochrony środowiska. Ma się to zmienić, gdyż jak wskazano w uzasadnieniu do projektu nowej ustawy, Prawo ochrony środowiska przy definiowaniu instalacji „pomija kryteria o charakterze funkcjonalnym (powiązaniu urządzeń z działalnością prowadzoną w instalacji), które z kolei są w centrum zainteresowania prawa unijnego”. Niemniej, nie podjęto kroków w kierunku zmiany definicji znajdującej się w Prawie ochrony środowiska, a polski ustawodawca poszedł w kierunku wprowadzenia do porządku prawnego drugiej definicji instalacji. Może to doprowadzić do sytuacji, w której wkrótce w prawie regulującym emisje i handel uprawnieniami do nich będziemy mieli dwie definicje instalacji. Pozostając jeszcze przy definicjach, zwrócić należy  także uwagę, że w przypadku przepisów regulujących ograniczenia w emisji w zakresie eksploatacji instalacji i urządzeń istotna jest definicja źródła spalania paliw. Szczególnie dla interesującej nas branży chemii przemysłowej.

Art. 157a ust. 1 pkt 7 Prawa ochrony środowiska definiuje źródło spalania paliw jako „część instalacji spalania paliw będącą stacjonarnym urządzeniem technicznych, w którym następuje utlenienie paliw w celu wytworzenia energii”. Zgodnie zaś z art. 157a ust. 2 Prawa ochrony środowiska źródłem spalania paliw może być także zespół dwóch lub większej liczby źródeł spalania paliw, ale tylko w przypadkach wskazanych w tym przepisie. Art. 141 ust. 1 Prawa ochrony środowiska wprowadza ogólną regułę, zgodnie z którą „eksploatacja instalacji lub urządzenia nie powinna powodować przekroczenia standardów emisyjnych”. Dodatkowo, zgodnie z art. 141 ust. 2 Prawa ochrony środowiska „oddziaływanie instalacji lub urządzenia nie powinno powodować pogorszenia stanu środowiska w znacznych rozmiarach lub zagrożenia życia lub zdrowia ludzi”. Mamy więc do czynienia z jednej strony z dość ostrym postawieniem granicy, której nie można przekroczyć, a którą wyznaczają standardy emisyjne. Z drugiej zaś, niezależnie od standardów emisyjnych instalacje i urządzenia nie mogą oddziaływać w sposób, który powoduje po pierwsze pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach, a po drugie – zagrożenie życia lub zdrowia ludzi.

Z art. 143 Prawa ochrony środowiska wynika obowiązek stosowania w nowo uruchamianych lub istotnie zmienianych instalacjach i urządzeniach technologii, zapewniających efektywne wytwarzanie i wykorzystanie energii, stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń, optymalne zużycie wody i innych surowców, jak i materiałów oraz paliw. Należy przy wyborze technologii wziąć pod uwagę stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwość odzysku powstających odpadów. Wreszcie, wszystko to powinno odbywać się w warunkach uwzględnienia postępu naukowo-technicznego. Ciekawe, że ten ostatni wymóg nie jest, jakby się mogło wydawać, jedynie postulatem, ale ma swoje znaczenie praktyczne. Art. 66 ust. 1 Ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 1235, ze zm.) określa, jakie elementy powinien zawierać raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko.

ZAMKNIJ X
Strona używa plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. OK, AKCEPTUJĘ