Partner serwisu
02 kwietnia 2019

Konkurencyjność polskiego i europejskiego przemysłu rafineryjnego

Kategoria: Aktualności

W Unii Europejskiej toczy się debata nad kształtem długofalowej polityki energetyczno-klimatycznej i polityki transportowej w kontekście ograniczenia/eliminacji emisji gazów cieplarnianych związanych z transportem.

Konkurencyjność polskiego i europejskiego przemysłu rafineryjnego

Dostosowanie się do wymagań gospodarki niskowęglowej jest poważnym wyzwaniem dla europejskiego przemysłu rafineryjnego. Wyzwanie to podjęły grupy ekspertów europejskich firm naftowych, które wypracowują zarówno sposoby ograniczania emisji gazów cieplarnianych w procesie wytwarzania paliw silnikowych, jak i koncepcję „niskowęglowych” paliw transportowych. Niestety, w debacie politycznej na forum UE często dominują postawy abstrahujące od zasad neutralności technologicznej i optymalizacji kosztów ekonomicznych, środowiskowych i społecznych. Powyższe skutkuje intensyfikacją działań, związanych z wypracowaniem polityk oraz regulacji nakładających na europejski przemysł rafineryjny ogromne obciążenia i obniżające jego konkurencyjność.

W ramach UE funkcjonuje instytucja Forum Rafineryjnego, skupiająca przedstawicieli przemysłu, administracji UE i krajów członkowskich, a wypracowane tam wspólnie rozwiązania będą miały bezpośredni wpływ na przyszłość branży rafineryjnej w Europie. Powinny one uwzględniać fakt, że w średniej perspektywie ropa naftowa pozostanie głównym nośnikiem energii do zastosowań w transporcie. Nieprzemyślane regulacje prawne, nieuwzględniające interesu nie tylko branży rafineryjnej, ale też związanych z nią sektorów gospodarki, mogą doprowadzić do upadku sektora i przeniesienia produkcji poza granice Unii Europejskiej. Miałoby to wyjątkowo niekorzystne skutki dla całej gospodarki europejskiej, a także jej bezpieczeństwa energetycznego. Jest też klasycznym przykładem ucieczki emisji (carbon leakage).

Europejskie Stowarzyszenie Przemysłu Rafineryjnego „FuelsEurope” we współpracy z ośrodkami badawczymi przygotowało „Wizję 2050” – perspektywę możliwości funkcjonowania sektora rafineryjnego i nowoczesnych, niskoemisyjnych paliw płynnych w transporcie do roku 2050. Główne konkluzje z raportu FuelsEurope są następujące:

  • Zmiana klimatu wymaga pilnych i zdecydowanych działań we wszystkich sektorach gospodarki.
  • Węglowodorowe paliwa płynne pozostaną ważną częścią przyszłego systemu mobilności, nawet jeżeli wzrośnie udział alternatywnych źródeł energii. Popyt na produkty rafineryjne będzie rósł ze względu na globalny wzrost gospodarczy i demografię. Są ograniczenia dla zastosowania napędów elektrycznych w transporcie morskim, lotnictwie i pojazdach ciężkich: dla tych rodzajów transportu kluczowym wymogiem jest przechowywanie maksymalnej ilości energii w możliwie małej objętości i masie – paliwa ropopochodne mają tu znaczącą przewagę wobec np. baterii.
  • Silniki spalinowe nadal będą odgrywać ważną rolę dla różnych sektorów transportu na nadchodzące dziesięciolecia.
  • Opracowywanie i wdrażanie niskoemisyjnych ciekłych paliw węglowodorowych daje możliwość skutecznego zaspokojenia popytu na paliwa ropopochodne, jednocześnie przyczyniając się do rozwiązania zagrożeń wpływających na zmianę klimatu.
  • Paliwa ciekłe o niskiej zawartości węglowodorów mogą zmniejszyć emisję CO2 we wszystkich segmentach transportu w bardzo krótkim czasie, z wykorzystaniem istniejącej floty pojazdów oraz istniejącej infrastruktury dla produkcji, dystrybucji i magazynowania paliw (paliwa gazowe, paliwa syntetyczne, paliwa z udziałem komponentów biodegradowalnych). Istniejąca sieć dystrybucji paliw dla żeglugi, lotnictwa i transportu drogowego może z łatwością przystosować się do przyszłego obniżenia emisji.
  • Znaczący potencjał ograniczenia emisji CO2 może pochodzić z poprawy infrastruktury oraz z operacyjnych usprawnień wynikających z konstrukcji pojazdów i wieku floty: szybsze odnowienie floty, optymalizacja aerodynamiki (szczególnie w przypadku pojazdów ciężarowych, naczep), lepsza efektywność energetyczna opon, systemy odzysku energii hamowania, etc.
  • Dekarbonizacja transportu może i powinna być samofinansująca. Należy zachować wysoką konkurencyjność europejskiego przemysłu rafineryjnego oraz branż powiązanych (chemiczna i petrochemiczna).
  • Należy zachować neutralność technologiczną w pracach nad dekarbonizacją transportu. W każdej z lokalizacji możliwe są do zastosowania inne metody techniczno-ekonomiczne.

Stanowisko Polskiej Organizacji Przemysłu i Handlu Naftowego:

Uważamy za niezbędne przeprowadzenie pełnej kalkulacji korzyści, jakie z funkcjonowania przemysłu rafineryjnego na swoim terenie ma Unia Europejska. Nowoczesne paliwa, oleje i smary, a także rozwiązania konstrukcyjne dla silników spalinowych powinny zostać docenione, podobnie jak rola, jaką odgrywa europejski przemysł rafineryjny w całej gospodarce unijnej, a także polityce obronnej.

Rozwiązania, zaprezentowane w „Wizji 2050”, powinny służyć jako podstawa do ponownego podjęcia rzetelnej debaty nad przyszłością sektora rafineryjnego oraz transportu w UE.

Mamy nadzieję, że stanowisko polskiego rządu na forum UE będzie uwzględniało interes branży paliwowej w maksymalnym możliwym stopniu.

Materiał z konferencji Polskiej Organizacji Przemysłu i Handlu Naftowego, podsumowującej krajowy rynek naftowy w roku 2018

źródło: POPiHN
fot. 123rf.com
Nie ma jeszcze komentarzy...
CAPTCHA Image


Zaloguj się do profilu / utwórz profil
ZAMKNIJ X
Strona używa plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. OK, AKCEPTUJĘ