Ta wielka inwestycja zasilana jest z kilku źródeł. Najwięcej pieniędzy – ponad 1,5 mld zł – zapewnił Gaz System, czyli główny inwestor i właściciel spółki Polskie LNG. Drugi wielki uczestnik projektu to Unia Europejska. Z jej funduszy na konta budowy trafi blisko 1 mld zł. Unia sowicie wspiera tę inwestycję, bo jest ona zgodna z polityką energetyczną Brukseli. Dla Polski to idealny partner, ponieważ pieniądze z funduszy unijnych to dotacja, której nie trzeba będzie zwracać. Każde euro z funduszy unijnych obniża nasze koszty inwestycji, a tym samym wpływa na przyszłą cenę gazu, jaki Polskie LNG wtłoczy do krajowej sieci. Unia określiła górną granicę swoich dotacji, jednak sposób dochodzenia do niej jest elastyczny, uzależniony od postępów inwestycji i odpowiedzialnego wykorzystania wspólnotowych funduszy. Pojawiające się systematycznie dodatkowe środki finansowe z Unii to znak, że projekt jest oceniany pozytywnie, prace są wykonywane zgodnie z planem, a dotychczas przyznany kapitał został wykorzystany tak jak powinien.

Trzecia grupa inwestorów – ponad 350 mln zł – to banki, m.in. Europejski Banku Odbudowy i Rozwoju. Polskie LNG współpracuje z nimi na zasadach, jakie obowiązują na rynku finansowym. Spółka włączyła je również do swojego programu Dialog Społeczny. Dzięki temu inwestorzy finansowi mają okazję poznać specyfikę inwestycji, a także poczuć się odpowiedzialni za jej realizację.

Plany na przyszłość

Plany związane z terminalem są ambitne. Jego zadania określa zarówno państwo, które wyznaczyło mu rolę strategiczną w krajowym systemie gazowym, jak i rynek. A ten ma wobec LNG coraz większe oczekiwania. Spółka bada je i weryfikuje, by dopasować do potrzeb biznesu możliwości regazyfikacyjne terminalu. Na  przełomie 2012 i 2013 r. Polskie LNG przeprowadziło badanie rynku (market screening), w którym wzięły udział polskie i zagraniczne firmy  zainteresowane LNG, m.in. przedsiębiorstwa zajmujące się obrotem gazem oraz energią. Okazało się, że biznes potrzebuje coraz więcej LNG, a także związanych z nim usług. Rosnącemu zapotrzebowaniu sprzyja polityka Unii Europejskiej, która stawia nacisk na ekologiczne paliwa. Pod tym względem LNG jest wyjątkowo atrakcyjny: czysty i antykorozyjny, spełnia wysokie standardy ochrony środowiska. Będzie potrzeba go coraz więcej, bo wyśrubowane normy ekologiczne doprowadzą do zastąpienia nim ciężkiego oleju napędowego dla statków pływających po Morzu Bałtyckim i Północnym. Przed LNG otwierają się coraz ciekawsze perspektywy, które spółka – w ramach zrównoważonego rozwoju – z pewnością wykorzysta.

Cały materiał przeczytacie w magazynie Chemia Przemysłowa 6/2015

Fot.: Polskie LNG