Rok później zostaje utworzona wspólna Zawodowa Straż Pożarna na terenie Blachowni, której zadaniem była również obrona obiektów dzisiejszych ZAK S.A. i CPN. W roku 1948 na terenie Zakładów Azotowych Kędzierzyn powołano natomiast Zakładową Zawodową Straż Pożarną. Z początkiem lat 70. rozpoczął tam działalność Warsztat Konserwacji Masek i Sprzętu Ratowniczego. Podlegał on Wydziałowi BHP, którego kierownikiem był wówczas Stanisław Matlakiewicz, a funkcję zastępcy pełnił Adolf Skupiński.

W tym roku Ratownictwo Chemiczne Grupy Azoty ZAK S.A. świętuje jubileusz 40-lecia swojego istnienia

Powołanie Służby Ratownictwa Chemicznego
Oficjalnie początki ratownictwa chemicznego w Zakładach Azotowych Kędzierzyn datowane są jednak na wiosnę 1975 r., kiedy to Zarządzeniem nr 13/75 w sprawie organizacji i zakresu działania służb prewencji wypadkowej i pożarnej (zatwierdzonym przez dyrektora Jerzego Pyzikowskiego) powołano Służbę Ratownictwa Chemicznego. Była to odpowiedź na zarządzenie ministra przemysłu chemicznego z dnia 18 maja 1970 r. – w sprawie awaryjnego ratownictwa chemicznego. Ratownictwo to zostało powołane do prowadzenia działalności organizacyjno-technicznej zmierzającej do zapobiegania awariom chemicznym, a w razie ich powstania – do zorganizowanego, wyuczonego i bezwypadkowego ratowania poszkodowanych i zagrożonych, likwidowania źródeł awarii chemicznych oraz ich skutków.

Pieczę nad zapewnieniem bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w Zakładach Azotowych Kędzierzyn sprawował wówczas Główny Inżynier Bezpieczeństwa Technicznego Jan Płandowski, któremu Służba Ratownictwa Chemicznego podlegała bezpośrednio. Powołano również zespół specjalistów prewencji pożarowej, w składzie: Bolesław Pająk oraz Michał Głuszczyszyn. Koordynatorem ds. ratownictwa chemicznego został Kazimierz Różycki, zarządzający Warsztatem Sprzętu Ratowniczego i Ochronnego.

Główne zadania postawione wówczas przed ratownictwem chemicznym, to:
• zapewnienie  gotowości do działań ratowniczych w razie wystąpienia awarii,
• działania prewencyjno-szkoleniowe dla załogi,
• przeglądy, konserwacja i remonty sprzętu przeciwpożarowego i ochronnego na terenie zakładów azotowych.

Powołanie zespołów do reagowania na powstałe zagrożenia
W sierpniu 1975 roku Służba Ratownictwa Chemicznego powołała spośród pracowników produkcyjnych zespół Zmianowych Ratowników Chemicznych, prowadząc również ich szkolenie. Ze względu na dobrą znajomość instalacji i wyszkolenie byli oni bardzo pomocni podczas prowadzenia akcji ratownictwa chemicznego.
W październiku 1980 r. Oddział Ratownictwa Chemicznego powołał z kolei trzyosobową grupę ukierunkowaną na likwidację nieszczelności na ruchu na terenie całego przedsiębiorstwa. Zespół stanowili: Marian Gnoiński, Tadeusz Lorenc oraz Jan Rogala. W 1984 r. powstał również zespół do usuwania nieszczelności na urządzeniach za- i rozładowczych cystern, zespół specjalistów ds. usuwania skutków awarii chemicznych i zespół ds. uszczelnień instalacji produkcyjnych w ruchu.

Kolejne przekształcenia organizacyjne w ratownictwie chemicznym
W lutym 1993 roku, zgodnie z zarządzeniem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 12.08 1992, następuje przekształcenie Zakładowej Straży Pożarnej w Zakładową Służbę Ratownictwa, Obrony Cywilnej i Prewencji Pożarowej, w której strukturach, do działań ratowniczo-gaśniczych powołano Zespół Ratowniczo-Prewencyjny. Funkcję komendanta objął Bolesław Pająk, jego zastępcą był Fryderyk Kulipiński. W roku 1995 Zakładowa Służba Ratownictwa, Obrony Cywilnej i Prewencji Pożarowej zostaje przemianowana w Zakładową Służbę Ratowniczą, która realizowała oraz koordynowała zadania w zakresie ochrony przeciwpożarowej, ratownictwa chemicznego i obrony cywilnej. Jednostka ta funkcjonowała do października 1999 r.